ارتباط بین استحکام روانی با شادکامی در ورزشکاران جانباز و معلول شهر شیراز در سال 1395

مقدمه: در چند دهه اخیر جنبه­های روان­شناختی موردتوجه پژوهشگران حیطه جانبازان و معلولین قرارگرفته است، اما بررسی هم‌زمان متغیرهای شادکامی و استحکام روانی، آن‌هم در ورزشکاران جانباز و معلول بررسی نشده است. پژوهش حاضر باهدف ارتباط بین استحکام روانی با شادکامی در ورزشکاران جانباز و معلول طراحی و اجرا شد. روش کار: روش اجرای پژوهش از نوع مقطعی- توصیفی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه ورزشکاران جانباز و معلول شهر شیراز در سال 1395 بودند که به روش نمونه­گیری در دسترس تعداد 100 نفر انتخاب شدند و پرسشنامه­های شادکامی آکسفورد آرجیل (1989) و استحکام روانی کلاف (2002) را تکمیل کردند. تحلیل داده­ها با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم­افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. سطح معناداری (05/0>p) در نظر گرفته شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که ضرایب همبستگی به‌دست‌آمده از رابطه‌ی بین شادکامی با  نمره کل استحکام روانی (453/0=r)، نمرات زیر مقیاس­های چالش (592/0=r)، تعهد (230/0=r)، کنترل هیجانی (258/0=r)، اعتمادبه‌نفس در توانایی (497/0=r) و اعتمادبه‌نفس بین فردی (228/0=r) معنا­دار هستند (05/0 >p)، اما ضریب همبستگی بین شادکامی با کنترل زندگی (184/0=r) معنادار نمی‌باشد (05/0<p). همچنین مشخص شد که از بین متغیرهای مستقل، دو متغیر چالش (350/0=r2) و اعتمادبه‌نفس در توانایی (450/0=r2)، پیش­بین شادکامی هستند. نتیجه­گیری: وجود ارتباط مثبت و معنادار بین استحکام روانی و شادکامی و به‌ویژه بالا بودن آن‌ها در جانبازان و معلولین ورزشکار نشان می­دهد که فعالیت­های بدنی ممکن است موجب افزایش استحکام روانی و شادکامی و به‌طورکلی بهبود سلامت روانی در بین جانبازان و معلولین شود.